Pan Jarosław Mazanek KURIER ZAWIERCIAŃSKI

Stowarzyszenie Nie dla Kopalni Cynku i Ołowiu, z satysfakcją przyjęło informacje o przygotowywaniu przez Redakcję Kuriera Zawierciańskiego artykułu dot. planów budowy kopalni cynku i ołowiu w rejonie gminy Łazy, w związku z wnioskiem Rathdowney o przyrzeczenie dzierżawy 230 ha lasów.

Jednocześnie żywimy nadzieję, że rzetelne informacje zawarte w artykule przyczynią się do propagowania naszych celów statutowych, utwierdzą świadomość społeczeństwa o szkodliwości budowy kopalni cynku i ołowiu na jakże pięknej i unikatowej Jurze Krakowsko Częstochowskiej.

 

W związku z mailem Pana Redaktora o  udostępnienie informacji publicznej w postaci:

  1. sprawozdań finansowych Stow. Nie dla kopalni za lata 2016, 2017, 2018
  2. listy członków wspierających
  3. Informacji o otrzymanych darowiznach z podaniem kwot od poszczególnych podmiotów
  4. Informacji o łącznej kwocie otrzymanych darowizn od początku działalności,

które to rzekomo mają uwiarygodnić naszą wiarygodność, uprzejmie wyjaśniamy i naprowadzamy:

 

Wiarygodność swoją Stowarzyszenie potwierdza w codziennej działalności statutowej swoich członków i sympatyków.  Stowarzyszenie nie wykonuje zadań publicznych, nie dysponuje majątkiem publicznym. Działalność, jej efekty,  ujawnione są na stronie internetowej www.niedlakopalni.org

Zapraszamy do zapoznania się z informacjami na stronie internetowej.

 

Stowarzyszenie prowadzi działalność  w sposób transparentny. Na stronie internetowej można zapoznać się z wszelkimi informacjami o Stowarzyszeniu niezbędnymi do poznania podstaw, zasad, celów działania    Stowarzyszenia. Stowarzyszenie założone zgodnie z ustawą z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach,  zarejestrowane  jest w KRS pod nr 0000603200, nadzór nad Stowarzyszeniem prowadzi starosta zawierciański.

 

Jak stanowi art. 33 Prawa o stowarzyszeniach

  1. Majątek stowarzyszenia powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków, zapisów, dochodów z własnej działalności, dochodów z majątku stowarzyszenia oraz z ofiarności publicznej.
  2. Stowarzyszenie, z zachowaniem obowiązujących przepisów, może przyjmować darowizny, spadki i zapisy oraz korzystać z ofiarności publicznej.

 

Jak w każdym stowarzyszeniu, Stowarzyszenie NIE DLA KOPALNI CYNKU i OŁÓWIU  środki na działalność pozyskuje w szczególności ze składek członkowskich i darowizn, ale odrębną już sprawą jest ujawnianie darczyńców, wskazanie kwot otrzymanych od poszczególnych darczyńców  jak i udostępnianie innych informacji określonych przez Pana Redaktora jako informacji publicznej.

 

Informacje publiczne udostępniane są w oparciu o Ustawę z dnia 6 września 2001 r.

o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.2018.1330 t.j. ze zm.), w treści u.d.i.p.  Pragniemy zwrócić uwagę, że Stowarzyszenie nie jest podmiotem obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, Stowarzyszenie nie dysponuje także informacjami publicznymi przeznaczonymi do ujawnienia, zatem wniosek Pana Redaktora podmiotowo jak i przedmiotowo  pozbawiony jest  podstaw prawnych.

W myśl Art.  4. u.d.i.p.  1.  Obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności:

1) organy władzy publicznej;

2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych;

3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa;

4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego;

5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

  1. Obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są organizacje związkowe i pracodawców, reprezentatywne w rozumieniu ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz. U. poz. 1240 oraz z 2017 r. poz. 2371), oraz partie polityczne.
  2. Obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji.

Jak zatem wynika z przywołanych przepisów,  w katalogu podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej brak stowarzyszeń, jeżeli nie wykonują zadań publicznych i nie dysponują majątkiem publicznym. W naszym Stowarzyszeniu jednostki Skarbu Państwa, samorządu terytorialnego, samorządu gospodarczego albo zawodowego nie mają pozycji dominującej w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Stowarzyszenie nie dysponuje informacją publiczną w rozumieniu Art.  6 u.d.i.p.

Nie dysponuje dokumentami urzędowymi w rozumieniu u.d.i.p. czyli treścią oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalonej i podpisanej w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowanej do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy.

 

Naprowadzamy uprzejmie także na treść art. 17, 18 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2019.865 ze zm),   (Stowarzyszenie jest osoba prawną), w oparciu o który, w zw. z art. 27 cyt. ustawy otrzymane darowizny przez Stowarzyszenie nie  podlegają ujawnieniu na stronie internetowej. Art. 17 (zwolnienia przedmiotowe w podatku CIT ) w pkt 4) zwalnia od podatku dochody podatników, których celem statutowym jest m. innymi działalność w zakresie ochrony środowiska, w części przeznaczonej na te cele.

Obowiązek udostępnienia do publicznej wiadomości, poprzez publikację w Internecie, środkach masowego przekazu lub wyłożenie dla zainteresowanych w pomieszczeniach ogólnie dostępnych otrzymanych darowizn istnieje tylko w przypadku istnienia obowiązku złożenia  zeznania podatkowego CIT – D, jako załącznika do CIT -8. CIT D składany jest  w zakresie otrzymanych darowizn wraz z wyodrębnieniem darowizn na określone cele, wyszczególnieniem darowizn pochodzących od osób prawnych, z podaniem nazwy i adresu darczyńcy  tylko wówczas, jeżeli jednorazowa kwota darowizny przekracza 15 000 zł lub jeżeli suma wszystkich darowizn otrzymanych w danym roku podatkowym od jednego darczyńcy przekracza 35 000 zł.

Dla Stowarzyszenia NIE DLA KOPALNI CYNKU I OŁOWIU ten ustawowy obowiązek ze względu na wysokości otrzymywanych darowizn nie istnieje.

Dla Stowarzyszenia NIE DLA KOPALNI CYNKU I OŁOWIU, z uwagi na to, że nie prowadzi działalności gospodarczej nie istnieje ustawowy obowiązek ujawnienia w KRS sprawozdań finansowych.

 

Nie może zatem czynić Pan zarzutu, że dane o darowiznach nie zostały nigdzie opublikowane, że w KRS brak jest sprawozdań finansowych i tym samym Stowarzyszenie nie zrealizowało obowiązku w tym zakresie.

 

Dla ułatwienia zbierania informacji o naszym Stowarzyszeniu,  rzetelnego przedstawienia naszych celów i działań wskazujemy:

Stowarzyszenie zostało powołane do życia w grudniu 2015 roku, zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym w lutym 2016 roku pod numerem KRS nr 0000603200.

Celami statutowymi Stowarzyszenia są: przeciwdziałanie powstaniu kopalni cynku i ołowiu w rejonie Jury Krakowsko-Częstochowskiej oraz upowszechnianie wiedzy w zakresie zagrożeń dla środowiska i warunków życia mieszkańców rejonu, związane z ewentualną budową kopalni, przetwarzaniem rud Zn-Pb, hałdami oraz osadnikami ze szlamami poflotacyjnymi.

Stowarzyszenie nie jest przeciwnikiem nowych inwestycji, popiera rozwój przedsiębiorczości, nie wyklucza także możliwości rozwoju przemysłu wydobywczego. Jednakże każda nowa inwestycja, w szczególności przemysł wydobywczy, nie może zakłócać zrównoważonego rozwoju w naszych gminach, ma służyć lokalnej społeczności, nie może powodować ryzyka wystąpienia szkód w środowisku, stwarzać zagrożenia dla życia i zdrowia mieszkańców.

Budowa nowoczesnej, przyjaznej środowisku oraz odpowiedzialnej społecznie kopalni cynku i ołowiu z instalacjami towarzyszącymi nie jest możliwa, przy zastosowaniu projektowanych metod górniczych gwarantujących Rathdowney Polska Sp. z o.o. lub przyszłemu inwestorowi uzyskanie zysków z wydobycia kopaliny.

Firma, podając informacje sprzeczne z dostępnymi publikacjami, a nawet z Raportem technicznym SRK Consulting, wykonanym na zlecenie Rathdowney Resources LTD, odmawiając jednocześnie dostępu do posiadanych analiz, nie zyskała zaufania świadomego społeczeństwa w regionie.

Istotne zapisy Raportu technicznego, wykonanego przez SRK Consulting na zlecenie Rathdowney Resources, informujące o zagrożeniach:

  • Wg rozdziału 1.14.1. planuje się docelowo przerabiać 6000 ton rudy na dobę, 2,16 mln. ton/rok przez 8 lat.
  • Wg rozdziału 1.14.9 „Zastosowane zostaną pasywne systemy służące zmianie kierunku cieków powierzchniowych, zanim woda mogłaby dotrzeć do obiektów”.
  • Wg rozdziału 1.16.2.3. „dopływ wody do kopalni (…) w okresie eksploatacji kopalni wynosi do 115 m3/min” (60 mln. m3/rok).
  • Wg rozdział 16.13.8.1. Lej depresji w ciągu 5 lat będzie sięgał 7 km od złoża, poziom wód może obniżyć się średnio o 22m w studniach.
  • Wg rozdziału 1.16.1.2. planuje się zdeponować w ciągu 8 lat 11,6 mln. m3 osadów poflotacyjnych; „jedynym materiałem wymagającym dowiezienia z zewnątrz, jest materiał na początkową konstrukcję tamy, na 2 pierwsze lata produkcji”; „kolejne wały będą budowane z grubej frakcji odpadów poflotacyjnych”.

 

Ze względu na duże uwodnienie złóż rud cynku i ołowiu, oczekuje się, że kluczowe będzie oddziaływanie planowanej inwestycji na gospodarkę wodami w regionie. W Polsce odnotowuje się niedobór dobrej jakości wody – 1600 m3/rok na mieszkańca (wartość 3x mniejsza od średniej europejskiej i 4-5x niższa od średniej światowej). Jednocześnie w naszym województwie obserwuje się nadmierny pobór wód podziemnych, występowanie lejów depresji z tytułu odwodnień górniczych, nadmierne zasolenie wód i konieczność ich uzdatniania. Wody, które mogły by być rezrwą dla Śląska i Zagłębia będą zrzucane do wód powierzchniowych . Efektem osiadania gruntu będą szkody w obiektach liniowych i urządzeniach – gazociągach, wodociągach, tlenociągu, halach produkcyjnych (suwnicach) i obiektach budowanych dotychczas bez nadzoru Urzędu Górniczego. Już 60-150 m nad złożem Zawiercie 3 w pd. zach. części Zawiercia zlokalizowanych jest 1235 obiektów – 779 budynków mieszkalnych, 13 budynków biurowych, 27 budynków usługowo-handlowych, dworzec, 11 budynków przemysłowych, 19 budynków magazynowych, 1 szkoła, 5 budynków szpitali i zakładów opieki medycznej, 329 gospodarstw rolnych, 2 obiekty kultu religijnego, i inne.

Daniny (opłaty, podatki) płacone na rzecz gmin i Skarbu Państwa nie zrekompensują szkód poniesionych przez mieszkańców, podmioty gospodarcze i gminy.

Firma Rathdowney, zajmująca się przygotowaniem projektów górniczych w celu ich zbycia, skrzętnie pomija informacje o:

  • Możliwościach finansowych samodzielnej realizacji inwestycji,
  • Przyszłych szkodach środowiskowych w regionie: gęsto zaludnionym, o niepowtarzalnych walorach historycznych i terenach prawnie chronionych, który od 1989 roku buduje swoją tożsamość na branży turystycznej, rolnictwie, handlu, usługach oraz innowacyjnym przemyśle, nie obciążającym środowiska,
  • Kosztach usuwania szkód w celu przywrócenia regionu do poziomu akceptowalnego, bo do pierwotnego nie będzie już możliwe,
  • Wynikach badań wymaganych przy planowaniu, realizacji, eksploatacji i zakończeniu działalności tego typu inwestycji.

Żadne przyjęte przez inwestora rozwiązania w zurbanizowanym regionie, na uwodnionych złożach rud Zn-Pb, nie zapobiegną zaburzeniu stosunków wodnych, szkodom w infrastrukturze na skutek osiadania, degradacji wód i gruntów w związku ze składowaniem milionów ton odpadów towarzyszących wydobyciu rudy cynku i ołowiu oraz szlamów powstających przy produkcji koncentratów  metali w wyniku procesu flotacji.

Warto takze podkreślić, że kopalnia cynku i ołowiu nie będzie produkować rudy dla pokrycia zapotrzebowania krajowego, istniejące już instalacje produkują głównie na eksport.

Zyski będą jedynie udziałem przyszłego inwestora, natomiast koszty będzie ponosić lokalna społeczność regionu przez następne pokolenia. Po likwidacji kopalni całość odpowiedzialności za skutki środowiskowe eksploatacji i przeróbki rud cynku i ołowiu spadnie na gminy, które nie będa dysponowały żadnymi funduszami na przciwdziałanie tym skutkom.

Duży niepokój społeczności budzi łatwość z jaką firma Rathdowney, nie dająca gwarancji możliwości samodzielnej realizacji inwestycji, uzyskała ze strony administracji: 3 koncesje na rozpoznanie i badania przedłużone na kolejne 5 lat, nie realizując ustalonego zakresu prac i badań. Jednocześnie zostały naliczone przez organ koncesyjny minimalne koszty wyceny informacji geologicznej, stanowiącej własność Skarbu Państwa, a pracownicy firmy prywatnej mają dostęp do wyników badań i opracowań naukowych finansowanych przez budżet RP. Budząca sprzeciw społeczny inwestycja została także bez wymaganej analizy i konsultacji społecznych wpisana  do załącznika 31 przy aktualizacji PGW (2 ostatnie punkty tylko na podstawie niezweryfikowanego wniosku inwestora).

Decyzja o powstaniu kopalni zaburzy dotychczasowy rozwój regionu i zmieni jego wizerunek. Może się okazać elementem zaburzającym przyszłość gospodarczą, społeczną i środowiskową regionu.

 

Teraz mamy jeszcze wybór:

  1. Postawienie na zrównoważony rozwój i czyste kierunki rozwoju gospodarczego: turystykę, rolnictwo i innowacyjny przemysł np. w rozwijających się strefach gospodarczych, czyli kontynuację strategii realizowanej z powodzeniem od kilkunastu lat;
  2. Lub decyzja o budowie kopalni cynku i ołowiu (surowiec produkowany na eksport) – z konsekwencjami w postaci: zmiany strategii rozwoju regionu na rozwój górnictwa i przemysłu ciężkiego, wyłączenia przedsiębiorstw zależnych od dostępu do wody o odpowiednich parametrach, ograniczania dla mieszkańców dostępu do taniej i dobrej jakości wody, zmagazynowania milionów ton odpadów, ze szkodami górniczymi w obiektach i w infrastrukturze,….

 

Lepiej zapobiegać niż naprawiać błędy – w wypadku budowy i eksploatacji kopalni cynku i ołowiu przywrócenie stanu pierwotnego nie będzie możliwe.

 

Prosimy zatem oceniać Stowarzyszenie w oparciu o działania, efekty działań, a nie w według zasad z minionej epoki „…..kto za tym stoi i komu to służy…”.

Jeżeli jednak do tej maksymy chciałby Pan Redaktor nawiązać,  sprowadzić działalność Stowarzyszenia to naprowadzamy:

za Stowarzyszeniem stoi ogromna liczba osób, mieszkańców powiatu zawierciańskiego  zatroskanych o stan środowiska, zaniepokojonych zmianami jakie może przynieść dla środowiska kopalnia cynku i ołowiu, obawiających się o skutki wybudowania kopalnia, zagrożenia wynikające z eksploatacji dla zdrowia, życia, dla mienia.

 

O tym wszystkim już napisaliśmy, napiszemy na bieżąco na naszej stronie internetowej, w ulotkach, powiemy na spotkaniach. Serdecznie zapraszamy do lektury i wysłuchania, będzie Pan mile widziany na każdym spotkaniu, a mamy nadzieję, że za Pana pośrednictwem informacja o zagrożeniach jakie niesie budowa kopalni trafi do jeszcze większej ilości odbiorców.

     

 

Stowarzyszenie Nie dla kopalni Cynku i Ołowiu

42-400 Zawiercie

Ul. Zaparkowa 23

e-mail: Stowarzyszenie@niedlakopalni.org

strona: www.niedlakopalni.org